သက္ရွည္ၿပန္ပါ၊ အုိမင္းခါ၊ ေသရြာေရာက္ရေသး။
လူတုိ့ေသာက၊ ဗ်သန၊ ေၾကာင့္ၾကဘယ္မေအး။
ငါ ငါ့ ဥစၥာ၊ စြဲလန္းရာ၊ ၿမဲစြာမရွိေသး။
ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္၊ ရွူ့ဆင္ၿခင္၊ ခင္ဖြယ္မရွိေ၀း။
အိပ္မက္ပမာ၊ ဘ၀တာ၊ ဥာဏ္မွာဆုံးၿဖစ္ေတြး။
စုေတေသာအခါ၊ အမည္သာ၊ လူရြာက်န္မည္ေတြး။
ၿမတ္နုိးဖြယ္ရာ၊ ပ်က္စီးခါ၊ လြန္စြာစုိးရိမ္ေဆြး။
ဆိပ္ၿငိမ္ရာတြင္၊ တရား၀င္၊ ဆင္ၿခင္သုံးသပ္ေပး။
အခ်စ္အမုန္း၊ ပယ္ခြာဆုံး၊ နွလုံးစိတ္၀ယ္ေအး။
ပိန္းၾကာဖက္တြင္၊ ေရမတင္၊ သန့္စင္ပုံသုိ့ေတြး။
နိဗၺာန္သိၿမင္၊ ရဟႏၱာရွင္၊ ပူပင္မွူ့ကင္းေ၀း။
ရဟႏၱာမွာ၊ ကိေလသာ၊ ကြာေလၿပီေ၀းေ၀း။
မက္ေမာေထာင္လြား၊ အယူမွား၊ သုံးပါးအမုိက္ေဘး။
၀ိပၸလႅာသ၊ ကင္းေလမွ၊ လုံး၀ဒုကၡေအး။
ဇရသုတၱံ၊ သရုပ္မွန္၊ ထုပ္ၿပန္ေဟာတဲ့ေဆး။
ဥာဏ္ပညာႏွင့္၊ သင့္မသင့္၊ နွုိင္းခ်င့္ယွဥ္ကာေတြး
လူ့ဘ၀လမ္း၊ ေလွ်ာက္ကာလွမ္း၊ သက္တမ္းတုိတုိေလး။
ေမတၱာၿဖင့္ အရွင္မုနိႏၵ M.A အိႏၵိယ။
No comments:
Post a Comment