သေဘာက်လို႔ ပို႔လိုက္တာပါ
အိမ္ေထာင္သက္ (၂၁)ႏွစ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္မိန္းမက ကၽြန္ေတာ္ကို
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ညစာအတူ
ထြက္စားၿပီး ရုပ္ရွင္အတူတူ ၾကည္ေစခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မိန္းမက ေျပာပါတယ္။
သူကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလည္း ကၽြန္ေတာ္ကို
သိပ္ခ်စ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
အတူတူ ရွိေနခ်င္တာ သူသိတယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ မုဆိုးမအျဖစ္
ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေနတာ (၁၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တ့ဲ
ကၽြန္ေတာ့္အေမပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြနဲ႔သားသမီ
း(၃)ေယာက္အတြက္တာ၀န္ေတြေၾကာင့္
အေမ့ဆီကို အေၾကာင္းထူးရွိတဲ့ တခါတရံကလြဲလို႔ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။
အဲဒီညကေတာ့ အေမ့ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲအတူ ညစာထြက္စားၿပီး
ရုပ္ရွင္ၾကည္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"သား... ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား။ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ?" အေမဟာ ညည္
့နက္မွဖုန္းလာရင္၊ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္
အျပင္ထြက္စားဖို႔ေခၚရင္ သတင္းဆိုးေတြမ်ား ရွိလို႔လားလို႔ သံသယ၀င္တတ္တဲ့သူပါ။
"မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္။ အေမနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေတြၿ႔ ပီး စကားေလးဘာေလး
ေျပာခ်င္လို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ" အေမက စဥ္းစားသလို ခဏျငိမ္သြားၿပီးမွ
"အရမ္းေကာင္းတာေပါ့
သားရယ္" လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။
အဲဒီအပတ္ေသာၾကာေန႔မွာရံုးဆင္းတာ
နဲ႔အေမ့ကိုကားနဲ႔သြားႀကိဳပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာနည္းနည္းလႈ
ပ္ရွားေနမိတယ္။
အေမ့အိမ္ကို ေရာက္တဲ ့အခါမွာ အေမလည္း ကၽြန္ေတာ့လိုပဲ
စိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေမက ကုတ္အက်ီေလး၀တ္ၿပီး
တံခါး၀မွာ ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဆံပင္ေလးေတြကို
အေခြအလိပ္ေလးေတြ လုပ္ထားၿပီး အေဖနဲ႔ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္
ပြဲတန္းက ၀တ္ခဲ့တဲ့
အက်ီေလးကုိပဲ၀တ္ထားပါတယ္။အေမ့မ်က္ႏွာေပၚကအျပံဳးဟာနတ္သမီးတစ္ေယာ
က္ရဲ႕
ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါလိုပဲ လင္းလက္ေတာက္ပေနပါတယ္။
"အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငါ့သားေလးနဲ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ထမင္းစားမလို႔
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို ့ေတြက
အေမ့ကိုအထင္ႀကီးေနၾကတယ္။ သားနဲ႔ ဘယ္ေတြသြားတယ္ ဘာေတြစားတယ္ဆိုတာ
သူတို႔ကိုျပန္ေျပာျပ
ရဦးမယ္။ သိပ္သိခ်င္ေနၾကတယ္..." ကားေပၚတက္ရင္း အေမကေျပာတယ္။
ဆိုင္အေကာင္းစားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈရွိတဲ့
ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
သြားလိုက္တယ္။ ထိပ္တန္းအမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႔ အေမက
ကၽြန္ေတာ့လက္ေမာင္းကို
ကိုင္ထားပါတယ္။
စားပြဲမွာထိုင္ၿပီးေတာ့အစားအေသာက္စာရင္းကိုကၽြန္ေတာ္ကဖတ္ျပရပါ
တယ္။
အေမက စာလံုးႀကီးႀကီးေတြကပဲ ဖတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဖတ္ရင္းတန္းလန္းနဲ႔
ေမာ့ၾကည္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ထိုင္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနတဲအေမ့ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အတိတ္ကို သတိရေနတဲ့
အျပံဳးေလးနဲ႔ အေမကေျပာ
တယ္...
"သားငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ အစားအေသာက္စာရင္းကို ဖတ္ျပတဲ့သူက အေမေပါ့..."
"အခုေတာ့ အေမအနားယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကို အလွည္ ့ေပးေပါ့... ေနာ္အေမ..." လို႔
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါ
တယ္။
ညစာစားရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း
အရာေတြကဘာမွေထြေထြထူးထူးေတာ့မဟု
တ္ပါဘူး။
အခုလတ္တေလာကိုယ္ဘာေတြလုပ္တယ္ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုအျပန္အလွန္ေျ
ပာျဖစ္ၾကတာပါ။
စကားေျပာတာဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲဆိ
ုရင္ ရုပ္ရွင္ေတာင္ လြတ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။
အေမ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက "အေမတို႔ ေနာက္တစ္ခါလည္း အခုလိုပဲ
အျပင္ထြက္စားၾကဦးမယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေမက ေကၽြးမွာေနာ္..." လို႔ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္
သေဘာတူလိုက္ရပါတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲအခါ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက "ညစာထြက္စားတာ ေပ်ာ္ခဲလား" လို႔
အျပံဳးနဲ႔ ေမးပါတယ္။
"အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ေတာင္
အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..."
လို႔ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။
ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ရုတ္တရက္ ျပင္းထန္တဲ့ ႏွလံုးေရာဂါခံစားရၿပီး
အေမဆံုးရွာပါတယ္။ အျဖစ္
အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွေတာင္
လုပ္မေပးလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ အေမဆံုးၿပီး သိပ္မ
ၾကာခင္မွာ အေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သြားခဲတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ေငြလက္ခံျဖတ္ပိုင္း
မိတၱဴတစ္ေစာင္ပါတဲ့
စာအိတ္တစ္အတ္ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိေရာက္လာပါတယ္။ျဖတ္ပိုင္းမိတၱဴနဲ႔
အတူ
အေမေရးထားတဲ့စာေလးတစ္ေစာင္ပါ ပါလာပါတယ္။
"သား... ဒီေငြေတာင္းခံလႊာအတြက္ အေမႀကိဳၿပီး ပိုက္ဆံေပးခဲ့တယ္...
အဲဒီေန႔မွာ အေမသားတို႔နဲ႔ အတူရွိေန
ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာေတာ့ သိပ္မေသခ်ာဘူး... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အေမလူႏွစ္ေယာက္စာအတြက္ ပိုက္ဆံ ေပး
ခဲ့တယ္။အေမ့သားနဲ႔အေမ့ေခၽြးမအတြ
က္ပါ...သားနဲညစာထြက္စားတဲညဟာ
အေမ့အတြက္ဘယ္ေလာက္အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ဆိုတာသားဘယ္ေတာ့မွသိမွာမဟုတ္
ပါဘူး...
သားကိုအေမသိပ္ခ်စ္တယ္..."
အေမ့စာကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ ့သူကို ခ်စ္တဲ ့အေၾကာင္း
အခ်ိန္မီေျပာဖို႔၊ သူတို႔ရသင့္တဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေတြကို အခ်ိန္မီေပးဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါ
တယ္။
ဘ၀မွာ ဘုရားနဲ႔ မိသားစုထက္ပၿို ပီး အေရးႀကီးတဲအရာ မရွပါဘူး။
တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးမို႔လို႔ ဘာသာျပန္ျပီး မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ အခုလို
မိေ၀းဖေ၀းနဲ႔ တနယ္တေက်း
ေရာက္ေနတဲအခ်ိန္မွာ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔ တစ္အမ္ထဲမွာ အတူတူေနခြင့္
ျပဳစုခြင့္ရေနတဲသူေတြကို အားက်မိ
ပါတယ္။
ကၽြန္မလည္းမိဘနဲအတူတူေနတဲ့အခ်ိ
န္ေတြတုန္းက
(မိဘခိုင္းတာရွိရင္ေတာ့အကုန္လံု
းလုပ္ေပးခဲေပမယ့္) မိဘနားသိပ္မေနခဲပဲ
အခ်ိန္အားရင္ ကိုယ္ဘာသာတစ္ေယာက္ထဲ ေနတတ္ခဲပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့မိဘနဲေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုတမက္တေမာျပန္လိုခ်င္ေ
နခဲပါၿပီ။
ဘ၀မွာကိုယ့္ဘာသာရုန္းကန္ရင္းလူေတြအေၾကာင္းပိုသိလာတဲ့အခါက်မွေနာ
က္ဆံုးကိုယ့္ဘက္မွာအျမဲ
တမ္းရပ္တည္တဲ့ သူေတြဟာ မိသားစုပဲဆိုတာ ပိုၿပီးနားလည္လာမိပါတယ္။ မိဘနဲ႔
အတူေနေနဆဲျဖစ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကိုလည္း အလုပ္ေတြရႈပ္ေနေပမယ့္ မိဘအတြက္
အခ်ိန္သပ္သပ္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္း
ခ်င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment